Camarada mío, en la larga agonía, no llames a nadie pidiendo ayuda. Deja que me caliente las manos con tu sangre humeante. Y no llores de miedo como un niño, no estás herido, sólo estás muerto. Trae para aquí, es mejor que coja tus botas, a mi todavía me tocará ir a la lucha.

"Vida y destino". Vasili Grossman.




PARA OS ALUMNOS DE ITALIANO DE VILAGARCÍA (Tedes moitisísima sorte de ter esa pedazo de persoa como mestra. Grazas a todos!!! sodes o mellor ánimo para seguir con isto).





Una volta un re fece una festa, e c’erano le principesse più belle del regno. Un soldato che faceva la guardia vide passare la figlia del re. Era la più bella di tutte e se ne innamorò subito, ma… ma che poteva fare un povero soldato a paragone con la figlia del re?

Finalmente un giorno riuscì a incontrarla e ci disse che non poteva più vivere senza di lei.
La principessa fu così impressionata dal suo forte sentimento… che ci disse al soldato: “Se saprai aspettare cento giorni e cento notti sotto il mio balcone alla fine io sarò tua”.
Minchia!! Subito il soldato se ne andò là e aspettò un giorno, e due giorni, e dieci, e poi venti…
E ogni sera la principessa controllava dalla finestra, ma quello non si muoveva mai! Con la pioggia, con il vento, con la neve… Gli uccelli ci cacavano in testa, le api se lo mangiavano, ma lui non si muoveva.
Dopo novanta notti era diventato tutto secco, bianco… E ci scendevano le lacrime dagli occhi e non poteva trattenerle. Che non aveva più la forza manco per dormire.
Mentre la principessa sempre che lo guardava… e arrivati alla novantanovesima notte, il soldato si alzò, si prese la sedia e se ne andò via.


"Cinema Paradiso" (Alfredo a Toto). Giuseppe Tornatore. 





Mi fragilidad memorística es causa de numerosas pesadillas. No es que olvide las cosas, no. Mucho peor: es que no las recuerdo [...]. La angustia produce muchos sufrimientos. Prefiero directamente el olvido. Olvidar es una acción sencilla, se olvida del mismo modo que se duerme. Pero no tener memoria y no poder recordar es como tener sueño y no poder dormir.

Artigo en Yo Dona (nº149). Carmen Rigalt.

Porque vivir nun mundo onde non se lle perdoa nada a ninguén, onde ninguén pode redimirse, é o mesmo que vivir no inferno.

"A broma". Milan Kundera.

Que pode  haber máis misterioso na vida que ese "sen embargo..."?

"Brooklyn Follies". Paul Auster

La oscuridad y la luz tienen al alba que les hace de transición.

"El paraíso era una canción". Fernando Riquelme


Cada día trae coa súa mágoa a esperanza [...], porque vindo coa mágoa a esperanza, nin a mágoa se acaba nin a esperanza é máis que iso.

"Levantado do chan". J. Saramago.


Ás veces o día comeza baleiro de esperanzas
e as cousas van de mal en peor,
e a escuridade supérate,
ninguén entende nada,
o mundo é unha máquina xorda
sen sentido nin lóxica.
Ás veces esperas,
e esperas, e esperas,
e esperas, e esperas,
e esperas, e esperas...
pero nada ocorre
e entón todos os teus problemas chegan de golpe,
ves pasar de largo cousas marabillosas,
os máis espantosos destinos resultan inevitables.
Ás veces non tes nin idea de que debes facer,
nin de quen se supón que es,
nin de onde estás
e parece que o día vai terminar igual que empezou.
Pero de pronto aí está, diante de ti ateigado de cor e vida, esperándote,
tal como o imaxinaches.

"Á árbore vermella". Shaun Tan.


[...] si Dios existe, ¿por qué pasa de largo? ¿No será ateo, Dios?

Gelman. El Libro de los Abrazos. Eduardo Galeano.

















Se me preguntas: "¿crees en Deus?",  perdoa se che contesto: "¿cree Deus en min?".


"Aritmética Emocional". P. Barzman.






















- Descubrín que podo ser dono dun universo- dixo Lobo Pequerrecho a Lobo Pequeno mentres andaban polo bosque.

-¿Iso e posible?- preguntou Lobo Pequeno.

- Pecha os ollos, apreta as pálpebras coas patas de diante e agarda. Xa verás.

E así foi. Naquela escuridade, Lobo Pequeno puido ver estrelas brillantes dentro dos seus asombrados ollos.

- ¿Ves? Levamos un universo dentro. Moitos non o saben.

E case en segredo confesou:

-Acaba de aprendermo Lobo Avó.

"Dono dun universo". Un lugar no bosque. Amancio Quintero.